معنی شب زنده دار در فرهنگ فارسی عمید

ویژگی کسی که شب تا سحر نخوابد و بیدار بماند، ویژگی آنکه تمام شب برای عبادت یا امر دیگر بیدار باشد

معنی شب زنده دار در لغت نامه دهخدا

قائم الیل. شب بیدار. (مجموعۀ مترادفات ص 221). آنکه شب را بیدار بماند. شب خیز. که شب را به دعا یا پاسبانی به صبح رساند:، دل شب زنده دار زنده شود، قالب مرده سرفکنده شود.، اوحدی.، ساقی چو شاه نوش کند بادۀ صبوح، گو جام زر به حافظ شب زنده دار بخش.، حافظ.، کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری، کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد.، حافظ.، برون آ که گردون شب زنده دار، گهر بر طبق کرده بهر نثار.، ظهوری